noitiña de San Xoán
poñendo as frescas herbas
a noite a serenar.
E tan bonita estabas,
cal rosa no rosal,
que de orballiño fresco
toda cuberta está.
Por iso, namorado,
con manso suspirar
os meus amantes brazos
boteiche polo van,
e ti con doces ollos
e máis doce falar,
meiguiña, me embaucastes
en prácido solás.
As estrelliñas todas
que aló no espaso están,
sorrindo nos miraban
con soave craridá.
(Cantares Gallegos, Rosalía Castro)
Ningún comentario:
Publicar un comentario